Ve şimdi usulca kapımı çalan kim?

Kendime bile söylemekten korktuğum şeyler var demiştim, bu sözün kendisine hiçbir anlam ifade etmediği bir kişiye. Çünkü en azından bu kadarını söylemekle içimde kopan fırtınayı bir parça dindirebilecektim.

Eskiden uzun uzun yazmayı ve konuşmayı severdim. Artık pek öyle değilim galiba. Eskiden bir sis perdesinden dünyayı izler öyle seslenirdim dünyaya. Sis aralandı gerçek tüm çirkinliği ile kabak gibi ortaya çıktı. Bir insanı hayal ederken duyduğumuz heyecanlar o insanın yanında iken sönüp gitmekte. Parlak ideler dünyasından gerçeğin balçığına tortusuna düşüyoruz. Sis perdeleri geride kaldı, gerçek çirkin, 3. bir yol var mı?

Bu hayatın tuzu biberi birşeyi eksik işte. Neşve dedikleri şey yok.

Bir rüya gördüm işte geçenlerde. O yitip giden neşveyi yaşadığım. Bambaşka bir suretle ve bambaşka biri ile. Şimdi düşünüyorumda neydi beni 7-8 yıl önce ankara baharlarında esrik esrik gezdiren ecza? Ve şimdi usulca kapımı çalan kim?

Blue Foundation - Bonfires

how many roads must a man walk down?

when you think that you've lost everything,
you find that you can always lose a little bit more


 Bob Dylan

ben lazarus, dirildim kaşlarım arasından hazla, Akif Kuruçay

Yıllar önce hasbelkader internetten bulduğum ama şairini bulamadığım bu muhteşem şiiri paylaşmak istedim. Şairi Akif Karaçay mış. Kendi şiirime çok yakın buldum.

bırak, ruhum... içimden doğrulan biri gibi ünlesin karanlığı dil
...karanlık...karanlık...dudaklarımdan boşalan mezar
ben lazarus. hazla dirildim kaşlarım arasından

tanrım bana kükreyen sular gibi bir suret bağışladın
ve genzimde çözülen toprağın kızıl kimyası
beni yeniden mezara çeken kösnül heves

olsun,yürürüm suyun sırtında karanlık ayaklarımla
ve kıyılarda hüzünle işlenmiş
bir telaş bırakırım, yıldızlara bakan yalnız hurma ağaçlarına

ah korkunç yaşam...ölümün vakur gölgesi...bilincin iki
düşman refiki, sevdiğimi biliyorlar sanki...ruhumun
çarpıldığı o kuşku dolu müziği

karanlık ayaklarımla kuyular ararım derin, suları daraltan
sırrım ...açılsın bir kanlı mendil boşluğun ortasında
rüzgarın nefesiyle yılgın kalplere sarınsın

acıyla yıpranan bir rahme emredilmiş metanet
ve hışımla sarsılan dallar...ne çok şey gizli ellerinde
insanın, tırnak diplerinde ağrılar...boğumlara saklı kehanet

balığın karnında yalvaç mayası,
ayaklarımla suyun arasına boylu boyunca yayılmış zar...
kendinden sonrakilere kalmış bir ürperiş dengesi

ben lazarus, dirildim kaşlarım arasından hazla...
toprak ve suyun savaşına karıştı adım...
oluşbozuluş balçığında atar bir damar, karanlık ayaklarımla

St. Petersburg izlenimlerine devam

Nihayet bugün biraz şehri gezme fırsatımız oldu. St. Petersburg Çarlık dönemi başkenti olarak bütün ihtişamını koruyan bir şehir. Dostoyevski,Çehov, Puşkin gibi büyük yazarların  memleketi. Kısa bir otobüs turu yaptık. Rehber sadece rusça konuştuğu için pek birşey anlamadık saolsun biraz rusça bilen bir arkadaşın ufak tefek çevirileri ile kabaca da olsa birşeyler anladık. Mimari olarak tüm şehir adeta bir açık hava müzesi, bu kadar çok ihtişamlı yapının bir arada olduğu bir şehir yeryüzünde varmıdır bilmiyorum? St Petersburg ile Moskova arasında İstanbul ile Ankara arasındakine benzer bir çekişme varmış. Devlet de bizde olduğu gibi bazı kurumları bu şehre kaydırma planları içindeymiş. Şehir içinden geçen çok sayıda kanal (haliç gibi) var. Bir dostumuz Türkiyeden özellikle entellektüel çevreden büyük yazar ve sanatçıların müze haline getirilen evlerini gezmeye gelenlerin olduğu söylendi. Bu ara kaldığımız mahallerinin adı da Dostoyevski mahallesi, ne enterasan dimi?

 Bu kafe Puşkin'in şiirlerini yazdığı yer.

 Büyük bir katedral, hali ile döneminin tüm ihtişamını yansıtıyor. Rus kileselerinde batıdakilerinin aksine oturmak için sıralar bulunmuyor.

 Bu da klasik rus mimarisi örneklerinden biri.

   Tam ismini bilmiyorum (senato meydanı?)

Açmasın akıl çiçeği gürbüz çocukların baharına Kırılır su tutmamış çeliktir arzu çünkü

ÇÖZÜLÜŞ

1

Burada dimdik ayakta

 Eğilsem gök bırakıverecek kendini

Bitecek bu şarkı, bu dans orta yerinde

Saralı bir çırpınış

Şerha şerha yarılacak dil

Pul pul kabarıp dökülecek adem harcı

Kaygı ve şehvetle ördüler beni

Sıvadılar göğsüme bu sessizliği tenha uykularda

Burada dimdik ayakta

Her şey kendi suretinde seyrederken

Som bir bakış kılındım

Sokuşturuldum  toplu fotoğrafların arka sıralarına

Belirsiz bir gülüş, kınında paslı küfür

Çektiler oluk oluk damarlarımdan

Bahar rüzgarlarını hadi kalkıp gitmeleri

Buruş buruş bir dil iliştirildi gölgeme

Saklı büyük şiirler

Dil bileyledim

2

Dilerim, kan oturarak dişlerime,

Etimde çıban, gözümde sancı dilerim

Kanatılmış bir mendilin orta yerinde gülümsemeyle

Kanımı seyrelten bir rüzgarla

-Savaşların orta yerinde kayıp öfke ile dilerim-

Açmasın akıl çiçeği gürbüz çocukların baharına

Kırılır su tutmamış çeliktir arzu çünkü

Bir rüyanın büklüm yerinden yerli yersiz

Dökülmekteyiz çünkü

Tanrıya sorarsan bitimsiz çünkülerdeyiz çünkü

Gün akşam olur bir şeyh bulamayız çünkü.

3

Som bir sessizlikle örtün beni

İçimde çöreklenen yılan üşüyor.

2005-Ankara

Fatih ÖZMERDİVANLI

From Russia with Love

Ani bir iş ziyareti nedeni ile kendimi bir anda St. Petersburgda buldum. Hava tahmin edilemeyecek kadar iyi idi. Neredeyse istanbula yakın bir havası var.

Tabii ilk şaşkınlığımız güneşin saat 10 buçuğa doğru doğması. Bu sebeple ilk günkü toplantımıza geç kaldık. Henüz şehri çok gezme fırsatı bulamamıza rağmen, hoş güzel tarihi bir şehir. Çok gelişmiş bir metro altyapısı var, insanlar kibar görünüyor.

Şimdilik uzun yazamayacağım ama son dönemlerde içinde bulunduğum karanlık ruh halinden bir parça uzaklaşmış oldum, sanırım iyi geldi.