ben lazarus, dirildim kaşlarım arasından hazla, Akif Kuruçay

Yıllar önce hasbelkader internetten bulduğum ama şairini bulamadığım bu muhteşem şiiri paylaşmak istedim. Şairi Akif Karaçay mış. Kendi şiirime çok yakın buldum.

bırak, ruhum... içimden doğrulan biri gibi ünlesin karanlığı dil
...karanlık...karanlık...dudaklarımdan boşalan mezar
ben lazarus. hazla dirildim kaşlarım arasından

tanrım bana kükreyen sular gibi bir suret bağışladın
ve genzimde çözülen toprağın kızıl kimyası
beni yeniden mezara çeken kösnül heves

olsun,yürürüm suyun sırtında karanlık ayaklarımla
ve kıyılarda hüzünle işlenmiş
bir telaş bırakırım, yıldızlara bakan yalnız hurma ağaçlarına

ah korkunç yaşam...ölümün vakur gölgesi...bilincin iki
düşman refiki, sevdiğimi biliyorlar sanki...ruhumun
çarpıldığı o kuşku dolu müziği

karanlık ayaklarımla kuyular ararım derin, suları daraltan
sırrım ...açılsın bir kanlı mendil boşluğun ortasında
rüzgarın nefesiyle yılgın kalplere sarınsın

acıyla yıpranan bir rahme emredilmiş metanet
ve hışımla sarsılan dallar...ne çok şey gizli ellerinde
insanın, tırnak diplerinde ağrılar...boğumlara saklı kehanet

balığın karnında yalvaç mayası,
ayaklarımla suyun arasına boylu boyunca yayılmış zar...
kendinden sonrakilere kalmış bir ürperiş dengesi

ben lazarus, dirildim kaşlarım arasından hazla...
toprak ve suyun savaşına karıştı adım...
oluşbozuluş balçığında atar bir damar, karanlık ayaklarımla